Επίσκεψη σε νοσοκομείο σήμερα, με μία φίλη που έχει ιλίγγους και χρειάζεται εξετάσεις κλπ,.. Στους διαδρόμους, μεταφέρονται με φορεία, ηλικιωμένοι άνθρωποι που τα έχουν φάει εδώ και χρόνια τα ψωμιά τους,.. Πτώματα που αναπνέουν,.. Κι όμως, κρατιούνται στη ζωή,.. Δεν μπορώ να πω ότι το θέλουν, γιατί οι περισσότεροι δεν είναι σε κατάσταση να κρίνουν,.. Μια σκέψη όμως τριγύρναγε στο μυαλό μου: Τόσος αγώνας, τόσος κόπος, τόση φασαρία, για να φτάσουμε κάποτε στον τελικό μας στόχο, δηλαδή στον θάνατο!.. Αγωνία, πάντως, δεν πρέπει να υπάρχει, γιατί αυτός είναι ο μόνος στόχος που όλοι θα πετύχουμε, αργά ή γρήγορα, εύκολα ή δύσκολα,..
ΓΓ