Μια φορά και έναν καιρό, ήταν δύο καλόγριες.
Η μία λεγόταν Αδελφή Μαθηματικά (ΑΜ) και η άλλη Αδελφή Λογική (ΑΛ)
Ένα βράδυ ενώ σουρούπωνε, και ήταν και οι δύο ακόμα μακριά από το μοναστήρι
ΑΜ: Προσέξατε τον άνδρα που μας ακολουθεί εδώ και 38.5 λεπτά, Αναρωτιέμαι τι μας θέλει ?
ΑΛ: Είναι λογικό, θέλει να μας βιάσει.
ΑM: Ωχ όχι! Στην απόσταση που βρίσκεται θα μας προφτάσει σε λιγότερο από 15 λεπτά. Τι μπορούμε να κάνουμε ?
ΑΛ: Το μόνο λογικό φυσικά είναι να βαδίσουμε πιο γρήγορα.
ΑΜ: Δεν καταφέραμε τίποτα.
ΑΛ: Φυσικά και δεν καταφέραμε τίποτα. Ο άνδρας έκανε ότι πιο λογικό
μπορούσε. Ανέπτυξε ταχύτητα ο ίδιος.
ΑΜ: Τότε τι κάνουμε? Σε ένα λεπτό θα μας έχει φτάσει.
ΑΛ: Το μόνο λογικότερα είναι να χωριστούμε. Εσείς από δω και εγώ από εκεί. Δεν θα μπορεί να ακολουθήσει και τις δύο.
Ο άνδρας διαλέγει να ακολουθήσει την ΑΛ.
Η Αδελφή Μαθηματικά φτάνει στο μοναστήρι και αρχίζει να ανησυχεί για την
Αδελφή Λογική που δεν έχει φτάσει ακόμα.
Φτάνει επιτέλους η Αδελφή Λογική.
ΑΜ: Αδελφή Λογική! Δόξα το Θεό, φτάσατε! Πείτε μου τι συνέβη!
ΑΛ: Συνέβη ότι πιο λογικό. Ο άνδρας δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει και τις δύο και διάλεξε εμένα
ΑM: Ναι, ναι! Αλλά έπειτα?
ΑΛ: Συνέβη ότι πιο λογικό. Άρχισα να τρέχω όσο μπορούσα πιο γρήγορα, και ο άνδρας έκανε το ίδιο
ΑM: Και?
ΑΛ: Συνέβη ότι πιο λογικό. Με πρόφτασε.
ΑM: Ωχ Θεέ μου! Και τι κάνατε?
ΑΛ: Ότι ήταν λογικό να κάνω. Σήκωσα την ρόμπα μου.
ΑM: Oh Αδελφή! Και ο άνδρας τι έκανε?
ΑΛ: Ότι ήταν λογικό , κατέβασε το παντελόνι του.
ΑM: Ωχ όχι! Τι έγινε έπειτα?
ΑΛ: Λογικό δεν είναι, αδελφή? Μία καλόγρια με την ρόμπα σηκωμένη τρέχει πιο γρήγορα από έναν άνδρα με κατεβασμένα παντελόνια
Και για όσους φανταστήκανε άλλο τέλος, “Να προσευχηθείτε αμέσως!”